Stal galwanizowana to jeden z najważniejszych materiałów konstrukcyjnych współczesnego budownictwa i przemysłu. Od dachów i elewacji budynków, przez konstrukcje stalowe, po karoserie samochodów – stal galwanizowana chroni przed korozją miliony ton stali rocznie. W tym kompleksowym przewodniku wyjaśniamy, czym jest stal galwanizowana, jakie ma właściwości, jak powstaje i gdzie znajduje zastosowanie.
Czym jest stal galwanizowana?
Stal galwanizowana to stal pokryta warstwą cynku w procesie galwanizacji, który chroni ją przed korozją. Warstwa cynkowa tworzy barierę ochronną oddzielającą stal od środowiska oraz działa jako anoda ofiarna, co oznacza że cynk ulega korozji zamiast stali, zapewniając ochronę nawet w miejscach uszkodzeń powłoki. Dzięki temu stal galwanizowana może służyć dziesiątki lat bez konserwacji, nawet w trudnych warunkach atmosferycznych.
Nazwa „galwanizowana” pochodzi od procesu galwanizacji odkrytego w dziewiętnastym wieku, który rewolucjonizował możliwości wykorzystania stali w konstrukcjach narażonych na warunki atmosferyczne. Przed erą galwanizacji konstrukcje stalowe wymagały ciągłego malowania i konserwacji, co było kosztowne i czasochłonne. Galwanizacja rozwiązała ten problem, tworząc trwałą, metaliczną powłokę ochronną, która nie odpryskuje, nie pęka i nie wymaga odnawiania przez długie lata.
Proces galwanizacji stali polega na pokryciu powierzchni stalowej warstwą cynku o grubości od kilkunastu do ponad stu mikrometrów, w zależności od metody i przeznaczenia. Ta pozornie niewielka warstwa cynku zapewnia ochronę znacznie przewyższającą inne metody zabezpieczenia stali, takie jak malowanie czy powłoki proszkowe.
Metody galwanizacji stali
Stal galwanizowana może być produkowana różnymi metodami, z których każda ma swoje specyficzne właściwości i zastosowania. Wybór metody galwanizacji stali zależy od wielkości i kształtu elementów, wymaganej grubości powłoki oraz planowanego zastosowania produktu końcowego.
Galwanizacja ogniowa to najpopularniejsza metoda produkcji stali galwanizowanej, szczególnie dla konstrukcji i wyrobów hutniczych. Proces polega na zanurzeniu elementów stalowych w wannie ze stopioną cynką o temperaturze około czterysta pięćdziesiąt stopni Celsjusza. W wyniku reakcji chemicznej między żelazem a cynkiem tworzy się seria warstw stopowych żelazo-cynk, a na powierzchni osadza się warstwa czystego cynku. Grubość powłoki przy galwanizacji ogniowej wynosi zazwyczaj od pięćdziesięciu do stu dwudziestu mikrometrów, co zapewnia bardzo długą ochronę. Charakterystyczną cechą stali galwanizowanej ogniowo jest chropowata, krystaliczna powierzchnia z widocznym wzorem cynkowym przypominającym płatki śniegu lub liście paproci. Ta metoda stosowana jest głównie dla konstrukcji stalowych, słupów, krat, balustrad oraz grubszych blach i profili.
Galwanizacja elektrolityczna, zwana także cynkowaniem galwanicznym, to metoda produkująca stal galwanizowaną z cieńszą, gładszą powłoką. Proces przebiega w temperaturze pokojowej i wykorzystuje prąd elektryczny do osadzania cynku na powierzchni stali zanurzonej w elektrolicie. Grubość powłoki wynosi od pięciu do dwudziestu pięciu mikrometrów, znacznie mniej niż przy galwanizacji ogniowej. Stal galwanizowana elektrolitycznie ma gładką, równomierną powierzchnię o metalicznym połysku, idealną do dalszego malowania lub jako wykończenie finalne. Metoda ta stosowana jest głównie dla blach samochodowych, elementów AGD, drobnych elementów złącznych oraz wszędzie tam gdzie wymagana jest precyzja wymiarowa i gładka powierzchnia. Więcej o procesie cynkowania elektrolitycznego przeczytasz w naszym szczegółowym przewodniku.
Galwanizacja ciągła, znana też jako galwanizacja taśm, to wysoce zautomatyzowany proces produkcji stali galwanizowanej w formie blach i taśm. Stalowa taśma przewijana jest przez szereg kąpieli przygotowawczych, następnie przez wannę z roztopionym cynkiem, gdzie pokrywana jest obustronnie, a nadmiar cynku zdmuchiwany jest strumieniami powietrza lub azotu, kontrolując grubość powłoki. Proces ten pozwala na precyzyjną kontrolę grubości powłoki cynkowej od siedmiu do czterdziestu pięciu mikrometrów oraz na uzyskanie bardzo równomiernego pokrycia. Stal galwanizowana metodą ciągłą ma gładką powierzchnię idealną pod lakierowanie i jest produkowana w ogromnych ilościach dla przemysłu motoryzacyjnego, budowlanego oraz producentów AGD. Blachy galwanizowane z tej metody mogą być dodatkowo poddawane obróbce jak tłoczenie, wyginanie czy cięcie bez utraty właściwości ochronnych powłoki.
Sendzimir to specjalna odmiana galwanizacji ciągłej, w której taśma stalowa przechodzi przez atmosferę redukującą przed zanurzeniem w cynku, co eliminuje konieczność trawienia kwasowego. Stal galwanizowana metodą Sendzimira ma bardzo czystą, jasną powierzchnię bez śladów utlenienia oraz doskonałą przyczepność powłoki. Metoda ta szczególnie popularna jest w produkcji blach dachowych i elewacyjnych, gdzie estetyka powierzchni ma kluczowe znaczenie.
Porównanie różnych metod galwanizacji stali oraz wybór najlepszej dla konkretnego zastosowania omówiliśmy w artykule o galwanizacji ogniowej versus elektrolitycznej.
Właściwości stali galwanizowanej
Stal galwanizowana łączy wytrzymałość mechaniczną stali z doskonałą odpornością korozyjną cynku, tworząc materiał o unikalnych właściwościach użytkowych. Zrozumienie tych właściwości jest kluczowe dla prawidłowego doboru materiału do konkretnych zastosowań.
Ochrona przed korozją to podstawowa właściwość stali galwanizowanej i działa na dwóch poziomach jednocześnie. Bariera fizyczna w postaci warstwy cynku odcina stal od kontaktu z tlenem i wilgocią, zapobiegając reakcjom korozyjnym. Dodatkowo cynk działa jako anoda ofiarna, ponieważ jest metalem mniej szlachetnym od żelaza, więc w ogniwie korozyjnym cynk ulega korozji w pierwszej kolejności, chroniąc stal podłoża. Dzięki temu nawet gdy powłoka zostanie lokalnie uszkodzona na przykład przez zarysowanie, stal nadal pozostaje chroniona. Trwałość ochrony zależy od grubości powłoki cynkowej i agresywności środowiska. W warunkach wiejskich lub podmiejskich stal galwanizowana może służyć pięćdziesiąt do stu lat bez konserwacji, w warunkach miejskich od dwudziestu do pięćdziesięciu lat, w warunkach przemysłowych lub nadmorskich od dziesięciu do trzydziestu lat w zależności od grubości powłoki.
Właściwości mechaniczne stali galwanizowanej są praktycznie identyczne z właściwościami stali niegalwanizowanej, ponieważ cienka warstwa cynku nie wpływa istotnie na wytrzymałość materiału. Wytrzymałość na rozciąganie, granica plastyczności, twardość oraz zdolność do odkształceń plastycznych zależą od gatunku stali podłoża, a nie od powłoki cynkowej. Stal galwanizowana może być cięta, wiercona, spawana, gięta i formowana podobnie jak stal zwykła, choć przy niektórych operacjach wymagane są specjalne procedury. Spawanie stali galwanizowanej wymaga usunięcia powłoki cynkowej w miejscu spawania oraz odpowiedniej wentylacji ze względu na szkodliwe opary tlenku cynku. Gięcie można wykonywać bez uszkodzenia powłoki, o ile promień gięcia jest odpowiedni do grubości blachy, zazwyczaj promień minimalny to dwie grubości blachy dla galwanizacji ogniowej i jedna i pół grubości dla galwanizacji elektrolitycznej.
Odporność na uszkodzenia mechaniczne stali galwanizowanej jest bardzo dobra. Powłoka cynkowa jest stosunkowo miękka, co może prowadzić do zarysowań podczas transportu czy montażu, jednak dzięki właściwościom anodowym cynku nawet zarysowana stal galwanizowana pozostaje chroniona przed korozją. W przypadku głębszych uszkodzeń powłoki, odsłaniających stal, można zastosować farby cynkowe lub cynkowanie na zimno jako naprawę lokalną. Więcej o rozpoznawaniu jakości powłoki cynkowej znajdziesz w naszym artykule o cechach profesjonalnej galwanizacji.
Wygląd powierzchni stali galwanizowanej jest charakterystyczny i zależy od metody produkcji. Stal galwanizowana ogniowo ma matową, szarawą powierzchnię z wyraźnym wzorem krystalicznym cynku, który jest unikalny dla każdego elementu. Z czasem powierzchnia ciemnieje i matowieje pod wpływem atmosfery, co jest procesem naturalnym i nie wpływa na właściwości ochronne. Stal galwanizowana elektrolitycznie ma jasną, gładką, metalicznie błyszczącą powierzchnię bez widocznego wzoru krystalicznego. Może być dodatkowo pasywowana w różnych kolorach, od bezbarwnej przez błękitną, żółtą po czarną, co opisujemy szczegółowo w artykule o cynkowaniu z pasywacją.
Właściwości fizyczne stali galwanizowanej obejmują dobrą przewodność cieplną zbliżoną do stali niegalwanizowanej, gorszą przewodność elektryczną niż stal naga ze względu na warstwę cynku, odporność temperaturową do około dwieście stopni Celsjusza, powyżej której cynk zaczyna się utleniać oraz współczynnik rozszerzalności termicznej podobny do stali, co jest ważne w konstrukcjach narażonych na zmienne temperatury.
Proces produkcji stali galwanizowanej
Produkcja stali galwanizowanej to proces wieloetapowy wymagający precyzyjnej kontroli parametrów technologicznych. Jakość produktu końcowego zależy w dużej mierze od staranności przygotowania powierzchni stali przed właściwą galwanizacją.
Przygotowanie powierzchni to kluczowy etap produkcji stali galwanizowanej, który decyduje o jakości przyczepności powłoki cynkowej. Odtłuszczanie usuwa oleje, smary i inne zanieczyszczenia organiczne z powierzchni stali, zazwyczaj w gorących roztworach alkalicznych lub detergentów. Bez perfekcyjnego odtłuszczenia powłoka cynkowa nie przylgnie równomiernie do stali. Płukanie następuje po każdym etapie chemicznym, usuwając pozostałości chemikaliów i zapobiegając zanieczyszczeniu kolejnych kąpieli. Trawienie w kwasie solnym lub siarkowym usuwa warstwę tlenkową i rdzę, odsłaniając czysty metal. Czas trawienia musi być precyzyjnie kontrolowany, zbyt krótkie nie usuwa wszystkich tlenków, zbyt długie może uszkodzić powierzchnię stali. Ponowne płukanie w czystej wodzie usuwa resztki kwasu. Topienie w roztworze chlorku cynku i chlorku amonu pokrywa powierzchnię stali cienką warstwą soli, która zapobiega wtórnemu utlenianiu przed galwanizacją oraz ułatwia zwilżanie powierzchni przez roztopionym cynk. Szczegółowy opis przygotowania elementów do galwanizacji znajdziesz w naszym praktycznym poradniku.
Galwanizacja ogniowa stali rozpoczyna się od podgrzania elementów do temperatury zbliżonej do temperatury kąpieli cynkowej, co zapobiega gwałtownemu schłodzeniu kąpieli i zapewnia lepszą reakcję cynku ze stalą. Zanurzenie w roztopionym cynku odbywa się w wannie o temperaturze od czterysta czterdzieści do czterysta sześćdziesiąt stopni Celsjusza, gdzie czas zanurzenia zależy od grubości i masy elementów, zazwyczaj od jednej do dziesięciu minut. Podczas zanurzenia zachodzi seria reakcji metalurgicznych między żelazem a cynkiem, tworząc kolejne warstwy stopów żelazo-cynk o rosnącej zawartości cynku, od warstwy gamma przy stali przez delta i zeta do warstwy eta czystego cynku na powierzchni. Wyjęcie i ociekanie następuje wolno, pozwalając nadmiarowi cynku spłynąć, a dla elementów płaskich stosuje się czasami wibracje lub wirowanie dla uzyskania równomiernej powłoki. Chłodzenie odbywa się na powietrzu lub w kąpieli wodnej, po czym następuje kontrola jakości obejmująca grubość powłoki, równomierność pokrycia, przyczepność oraz wygląd powierzchni.
Galwanizacja elektrolityczna stali przebiega w temperaturze pokojowej i wykorzystuje prąd elektryczny. Stal stanowi katodę zanurzoną w elektrolicie zawierającym sole cynku. Pod wpływem prądu jony cynku osadzają się na powierzchni stali, tworząc równomierną, cienką powłokę. Parametry procesu obejmują gęstość prądu od dwóch do sześciu amperów na decymetr kwadratowy, czas od dziesięciu do sześćdziesięciu minut w zależności od wymaganej grubości, temperaturę elektrolitu od dwudziestu do czterdziestu stopni Celsjusza oraz stałe mieszanie lub cyrkulację elektrolitu. Po galwanizacji następuje płukanie, opcjonalna pasywacja zwiększająca odporność korozyjną i nadająca kolor oraz suszenie.
Galwanizacja ciągła taśm stalowych to wysoce zautomatyzowany proces, w którym taśma stalowa o szerokości do dwóch metrów przewijana jest z prędkością do stu pięćdziesięciu metrów na minutę przez instalację. Taśma przechodzi przez wyżarzanie w atmosferze redukującej, co czyści powierzchnię bez trawienia kwasowego, chłodzenie do temperatury kąpieli cynkowej, zanurzenie w roztopionym cynku, regulację grubości powłoki strumieniami gazu oraz chłodzenie i nawijanie. Kontrola grubości powłoki odbywa się przez zmianę ciśnienia strumieni gazu zdmuchujących nadmiar cynku, pozwalając na precyzyjne ustawienie grubości od siedmiu do czterdziestu pięciu mikrometrów.
Kontrola jakości stali galwanizowanej obejmuje pomiar grubości powłoki metodami magnetycznymi, wizyjną ocenę równomierności i wyglądu, testy przyczepności przez zginanie lub uderzenie, a także testy odporności korozyjnej w komorze solnej dla wybranych partii. Profesjonalna galwanizernia zapewnia pełną dokumentację procesu zgodnie z normami ISO i krajowymi.
Zastosowania stali galwanizowanej
Stal galwanizowana znajduje niezliczone zastosowania w niemal każdej dziedzinie gospodarki i życia codziennego. Jej wszechstronność wynika z unikalnego połączenia wytrzymałości mechanicznej stali z długotrwałą ochroną przed korozją.
Budownictwo to największy konsument stali galwanizowanej, wykorzystujący miliony ton rocznie. Konstrukcje stalowe jak słupy, belki, dźwigary, kratownice wykonywane są ze stali galwanizowanej ogniowo, zapewniając trwałość konstrukcji przez pięćdziesiąt i więcej lat bez konserwacji. Dachy i elewacje wykorzystują blachy galwanizowane jako pokrycia dachowe, panele elewacyjne oraz rynny i rury spustowe, które są odporne na warunki atmosferyczne i nie wymagają malowania. Elementy mocujące i złączne takie jak śruby, nakrętki, podkładki, kotwy fundamentowe są galwanizowane dla ochrony przed korozją, o czym szczegółowo piszemy w artykule o cynkowaniu śrub. Balustrady, ogrodzenia, bramy oraz konstrukcje drogowe jak bariery energochłonne, znaki drogowe, słupki odbojowe wykonywane są ze stali galwanizowanej ze względu na trwałość w trudnych warunkach eksploatacji. Zastosowania i korzyści galwanizacji w budownictwie szczegółowo omawiamy w dedykowanym artykule.
Przemysł motoryzacyjny masowo stosuje stal galwanizowaną elektrolitycznie dla produkcji karoserii samochodowych. Blachy karoseryjne są galwanizowane obustronnie, a następnie malowane, co zapewnia doskonałą ochronę przed korozją przez wiele lat eksploatacji pojazdu. Podwozie i elementy nośne wykorzystują stal galwanizowaną narażoną na sól drogową i mechaniczne uszkodzenia. Układy wydechowe coraz częściej używają stali galwanizowanej odpornej na wysokie temperatury i korozję. Elementy złączne jak śruby, nakrętki, podkładki są cynkowane galwanicznie dla precyzji i ochrony.
Przemysł energetyczny i elektrotechniczny wykorzystuje stal galwanizowaną dla masztów i słupów linii energetycznych wysokiego napięcia, konstrukcji wsporcze dla paneli fotowoltaicznych i turbin wiatrowych, obudowy i szafy rozdzielcze oraz kable i przewody w osłonach stalowych galwanizowanych.
Rolnictwo i ogrodnictwo stosuje stal galwanizowaną dla konstrukcji szklarni i tuneli foliowych odpornych na wilgoć i nawozy, zbiorników na wodę i pasze niewchodzących w reakcje z przechowywanymi materiałami, ogrodzeń dla zwierząt oraz sprzętu i narzędzi rolniczych.
Przemysł chemiczny i oczyszczalnie wykorzystują stal galwanizowaną dla zbiorników, rurociągów i konstrukcji narażonych na agresywne środowiska chemiczne, gdzie galwanizacja zapewnia lepszą ochronę niż malowanie.
Inne zastosowania obejmują meble metalowe ogrodowe i przemysłowe, sprzęt AGD obudowy pralek, zmywarek, lodówek, mosty i wiadukty konstrukcje stalowe mostów i wiaduktów oraz place zabaw i urządzenia sportowe odporne na warunki atmosferyczne i wandalizm.
Zalety i wady stali galwanizowanej
Stal galwanizowana ma szereg istotnych zalet, które czynią ją materiałem pierwszego wyboru w wielu zastosowaniach, choć jak każdy materiał ma też pewne ograniczenia.
Długotrwała ochrona przed korozją to główna zaleta, trwająca dziesiątki lat bez konieczności konserwacji czy malowania. Podwójna ochrona przez barierę fizyczną i działanie anody ofiarnej zapewnia zabezpieczenie nawet w miejscach uszkodzeń powłoki. Odporność na uszkodzenia mechaniczne dzięki samoleczącym właściwościom cynku oraz natychmiastowa gotowość do użycia bez konieczności dodatkowego zabezpieczania po montażu to kolejne atuty. Ekonomiczność w długim okresie wynika z braku kosztów konserwacji i malowania, długiej żywotności eliminującej częste wymiany oraz niższego całkowitego kosztu posiadania w porównaniu z malowaniem. Odporność na warunki atmosferyczne obejmuje działanie deszczu, śniegu, mrozu, słońca oraz zmiennych temperatur. Przyjazność dla środowiska przejawia się możliwością recyklingu zarówno stali jak i cynku, brakiem emisji lotnych związków organicznych w przeciwieństwie do malowania oraz długą żywotnością zmniejszającą zużycie zasobów. Wszechstronność zastosowań pozwala na wykorzystanie w budownictwie, motoryzacji, przemyśle oraz rolnictwie.
Porównanie trwałości i ekonomiczności galwanizacji z innymi metodami ochrony znajdziesz w naszym artykule o cynkowaniu versus malowaniu.
Wady i ograniczenia stali galwanizowanej obejmują wyższy koszt początkowy w porównaniu ze stalą niegalwanizowaną czy malowaną, co jednak zwraca się w długim okresie. Wygląd powierzchni może być mniej estetyczny niż malowanie, szczególnie w przypadku galwanizacji ogniowej z widocznym wzorem krystalicznym, choć stal galwanizowaną można malować dla poprawy estetyki. Trudności w spawaniu wymagają usunięcia powłoki w miejscu spoiny oraz odpowiedniej wentylacji ze względu na szkodliwe opary. Ograniczenia wymiarowe polegają na tym, że rozmiar elementów ograniczony jest wielkością wanny galwanizacyjnej, zazwyczaj do około dwunastu metrów długości. Reakcja z betonem świeżym, wilgotnym betonem o wysokim pH może powodować korozję cynku, więc wymagana jest izolacja lub farba barierowa. Potencjalna biała rdza może pojawić się podczas składowania w wilgotnych warunkach bez wentylacji, jest to kosmetyczna wada nie wpływająca na ochronę, o której więcej przeczytasz w artykule o białej rdzy na cynku.
Normy i standardy dla stali galwanizowanej
Stal galwanizowana produkowana jest zgodnie z rygorystycznymi normami międzynarodowymi i krajowymi zapewniającymi jakość i powtarzalność właściwości.
Normy dla galwanizacji ogniowej obejmują EN ISO 1461 jako podstawową normę europejską określającą wymagania dla powłok cynkowych otrzymanych przez zanurzenie w roztopionym cynku, definiującą minimalną grubość powłoki w zależności od grubości elementu stalowego. ASTM A123 to amerykańska norma dla konstrukcji stalowych galwanizowanych ogniowo. PN-EN ISO 14713 dostarcza wytyczne dotyczące ochrony żelaza i stali przed korozją poprzez cynkowanie. Minimalna grubość powłoki zgodnie z EN ISO 1461 dla stali o grubości powyżej sześciu milimetrów wynosi osiemdziesiąt pięć mikrometrów, dla stali od trzech do sześciu milimetrów siedemdziesiąt mikrometrów, a dla stali poniżej trzech milimetrów pięćdziesiąt pięć mikrometrów.
Normy dla galwanizacji elektrolitycznej stali obejmują EN 10346 dla wyrobów płaskich stalowych powlekanych w sposób ciągły, ISO 4998 dla blach i taśm stalowych powlekanych cynkiem lub stopem cynku metodą elektrolityczną oraz ASTM A591 dla blach stalowych powlekanych elektrolitycznie. Grubość powłoki przy galwanizacji elektrolitycznej wynosi zazwyczaj od siedmiu do dwudziestu pięciu mikrometrów w zależności od klasy.
Normy dla galwanizacji ciągłej obejmują EN 10346 określającą właściwości techniczne blach i taśm stalowych powlekanych w sposób ciągły zanurzeniowy oraz EN 10143 dla blach i taśm stalowych powlekanych cynkiem lub stopem cynku metodą ciągłą. Oznaczenia grubości powłoki stosują system Z dla czystego cynku, gdzie Z100 oznacza sto gramów cynku na metr kwadratowy powierzchni dwustronnej, co odpowiada około siedmiu mikrometrom grubości na stronę. Z275 to dwieście siedemdziesiąt pięć gramów na metr kwadratowy, czyli około dwadzieścia mikrometrów na stronę, jest to najpopularniejsza grubość dla zastosowań budowlanych.
Klasy odporności korozyjnej określone w normach definiują minimalną trwałość powłoki w różnych środowiskach, od wiejskich przez miejskie po przemysłowe i nadmorskie.
Konserwacja i zabezpieczenie stali galwanizowanej
Chociaż stal galwanizowana jest materiałem praktycznie bezobsługowym, pewne działania mogą dodatkowo przedłużyć jej żywotność i poprawić wygląd.
Czyszczenie i konserwacja stali galwanizowanej jest bardzo prosta. Regularne mycie wodą z dodatkiem łagodnych detergentów usuwa zanieczyszczenia i sole, szczególnie ważne w środowisku nadmorskim lub przemysłowym. Należy unikać kwasów i silnych zasad, które mogą uszkodzić powłokę cynkową, oraz nie stosować szczotek drucianek stalowych mogących zarysować powierzchnię i wprowadzić zanieczyszczenia żelazem powodujące rdzewy plamy. Inspekcje okresowe powinny sprawdzać stan powłoki, szczególnie w miejscach narażonych na uszkodzenia mechaniczne, oraz wykrywać ewentualne miejsca lokalnej korozji wymagające naprawy.
Malowanie stali galwanizowanej może być wykonane dla poprawy estetyki lub dodatkowej ochrony w bardzo agresywnych środowiskach. Przygotowanie powierzchni wymaga odtłuszczenia i lekkie zarysowanie poprzez piaskowanie lub szlifowanie dla poprawy przyczepności farby. Podkłady specjalne dla cynku zawierające fosforany są konieczne, zwykłe podkłady do stali nie przyleją do cynku. Farby nadające się do stali galwanizowanej to akrylowe, epoksydowe lub poliuretanowe, które dobrze współpracują z podłożem cynkowym.
Naprawa lokalnych uszkodzeń powłoki może być wykonana za pomocą farb cynkowych bogatych w pył cynkowy, zapewniających ochronę anodową podobną do galwanizacji, lub cynkowania na zimno roztworami zawierającymi drobiny cynku w spoiwie organicznym. Dla większych uszkodzeń wskazane jest ponowne galwanizowanie w wyspecjalizowanym zakładzie.
Zabezpieczanie przed białą rdzą wymaga właściwego składowania z zapewnieniem wentylacji między elementami, unikania kontaktu bezpośredniego z wilgotnym betonem lub gruntem oraz możliwości zastosowania inhibitorów korozji w postaci olejów ochronnych dla elementów składowanych przez dłuższy czas.
Stal galwanizowana a środowisko
Stal galwanizowana jest materiałem przyjaznym dla środowiska zarówno w fazie produkcji, użytkowania jak i recyklingu.
Recykling stali galwanizowanej jest w pełni możliwy i szeroko praktykowany. Zarówno stal jak i cynk mogą być odzyskiwane i ponownie wykorzystywane bez utraty właściwości. Cynk odparowuje w wysokiej temperaturze pieca hutniczego i jest wychwytywany w filtrach, następnie poddawany rafinacji i ponownie wykorzystywany. Stal po usunięciu cynku nadaje się do przetopu i produkcji nowych wyrobów stalowych. Wskaźnik recyklingu stali w Europie przekracza osiemdziesiąt pięć procent, a dla cynku wynosi około osiemdziesiąt procent.
Żywotność i oszczędność zasobów wynikają z tego, że długa żywotność stali galwanizowanej od dwudziestu do stu lat oznacza rzadsze wymiany i mniejsze zużycie surowców. Brak konieczności malowania eliminuje emisję lotnych związków organicznych oraz odpady w postaci zużytej farby. Niski wskaźnik konserwacji oznacza mniejsze zużycie chemikaliów i energii przez cały cykl życia produktu.
Wpływ cynku na środowisko jest ograniczony, ponieważ cynk jest pierwiastkiem niezbędnym dla życia ludzi, zwierząt i roślin. Naturalne korozja cynku w atmosferze tworzy węglan cynku, związek praktycznie nierozpuszczalny i nietoksyczny. Cynk z powłok galwanicznych nie przedostaje się do środowiska w znaczących ilościach dzięki bardzo wolnej korozji, rzędu jednego do trzech mikrometrów rocznie w normal